هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین برونگرایی شخصیت و شادکامی و سلامت روانی در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1393 می‌باشد. در این تحقیق متغیر مستقل تیپ شخصیتی دانشجویان است که بسته به اینکه تیپ شخصی آنها برون گرا و یا درون گرا باشد سلامت روان و شادکامی آنها متفاوت می باشد. پژوهش حاضر، بر مبنای مفروضه تحقیقات توصیفی؛ از نوع همبستگی است که به بررسی رابطه دو بعد درون‌گرایی و برونگرایی ویژگی شخصیت با متغیرهای سلامت روانی و شادکامی افراد پرداخته است. جامعه‌ی مورد مطالعه ، شامل تمامی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شیراز، مشغول به تحصیلات در سال تحصیلی 93 تحصیل بوده‌اند. از این جامعه،90نفر(45مرد و45 زن) به شیوه‌ی طبقه‌ای تصادفی به‌شیوه منظم مورد آزمون قرار گرفتند. ابزارهای این پژوهش شامل سه نوع پرسشنامه است که شامل: برونگرایی شخصیت آیزینک(1965)، پرسشنامه سلامت‌روان گلدبرگ و هیلر 1(1979) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد می‌باشد. یافته‌های مطالعه حاضر نشان می‌دهد برون گرایی شخصیت با تمامی ابعاد سلامت عمومی و شادکامی و نمره‌ی کل آنها رابطه معنادار ندارد. بین دانشجویان دختر و پسر از نظر سلامت روان و شادکامی تفاوت معناداری وجود ندارد.
